Partitë
e djathta në Europë zakonisht kanë votuesit e vet nga qendra,
djathtas. Domethënë në bazë të programit angazhohen për pjesën
e popullit që qëndron mirë ekonomikisht dhe janë fetarë apo deri
diku fetarë. Partitë e majta të moderuara, nga qendra, majtas.
Domethënë sipas programit angazhohen për punëtorët, të papunët
dhe nuk janë fetarë, por shpërfillës të religjioni apo edhe
ateistë. Të djathtat ekstreme janë partitë fashiste. Të majtat
ekstreme janë partitë komuniste.
Kosova
qeveriset nga dy parti të djathta me më shumë se 40 për qind të
papunë. Në fakt një parti e djathtë, bazuar në gjendjen e
ekonomike, nuk duhej të fitonte më shumë se dhjetë për qind.
Thaçi ka shpallur partinë e vetë të djathtë në një tubim: me
një deklaratë. LDK ishte e tillë që nga themelimi. Dy parti të
djathta të mëdha nuk ekzistojnë askund në Europë. Duket se ka
qenë ndikim i Erdoganit për ta shndërruar partinë e Thaçit të
djathtë, edhe pse elektoratin e kishte kryesisht të majtë. Ndikimi
i Erdoganit tek partitë kosovare është i madh. Ato, qoftë edhe të
majta ekstreme, janë bërë në altoparlant të tij dhe herë pas
here ndajnë brengat e njëjta me të. Nga kjo nuk shpëtoi as LDK
dhe nënkryetari i saj Lutfi Haziri. Në internet qarkullon një
fotografi, ku ai me një turmë të madhe pas vete, ngreh gishtin
tregues në ajër (Allahu është 1),
gjest që bëjnë edhe luftëtarët e Kalifatit në Siri e Irak.
Partitë
kosovare kanë kuptuar se kanë një popull para vete, që nuk kupton
as partinë e djathtë, as të majtën, as të majtën ekstreme, e as
të djathtën ekstreme dhe që nuk njeh as programin e partive, por
vetëm udhëheqësitë e saj. Popull me prirje për ta ndjekur
udhëheqësin pa marrë parasysh veprën aktuale. Një popull në
këtë gjendje vepron sipas instinktit të kopesë, sipas interesit
të fisit apo provincës. Ai popull qe bërë kolektivisht pro
europiane në kohën e Rugovës, pas kaosit partiak dhe shoqëror në
Kosovë, populli më lehtë gjen rrugën për t' u arratisur, se sa
për ta ndryshuar gjendjen e vet dhe dënuar papërgjegjësinë e
politikanëve, që ushqen dhe pasuron.
Tek
një popull i arsimuar si duhet, kalimi nga e majta në të djathtë,
është i barabartë me ndërrimin e gjinisë. Partia do të kishte
ngelur pikë së pari pa anëtarë dhe pastaj edhe pa votues.
Elektorati shqiptar nuk bazohet në programe, por në pamjen e
jashtme të kandidatit. Në fakt elektorati shqiptar voton sipas
instinktit të kopesë. Tek një anëtarësi e emancipuar, Lutfi
Haziri do t' ishte detyruar të japë dorëheqje pas krenarisë me
gishtin e Kalifatit, ashtu siç detyrohet dikush të largohet nga një
parti popullore konservatore, nëse përshëndet si fashistët me
dorën në ajër.
Për
injorancën epidemike nuk flet vetëm anëtarësia e PDK-së,
që në heshtje pranoi kalimin nga e majta në të djathtë, madje
edhe pa një diskutim të zjarrtë siç duhej pritur, por
analfabetizmin politik dëshmon edhe anëtarësia e LDK-së,
që duroi një ministër të Rrahman Morinës të udhëheq LDK-në
dhe tani të bëhet edhe kryeministër i Kosovës.
Thaçi rehabilitoi Mustafën, Mustafa shpërblen me karrigen e
kryetarit dhe dy anëtarësitë, nuk kanë asnjë vërejtje. Ata
heshtën ashtu siç heshtin nxënësit në klasën e parë para
mësuesit.
Një
popull në këtë gjendje, me atë tolerancë apo mospërfillje
emblematike ndaj lëvizjeve nëpër parti dhe shoqëri, vështirë se
mund të ndihmohet. Ai popull debatet më të mëdha nuk i ka aty ku
duhet, në Kuvend apo në rrugë duke e luftuar dhe rrëzuar
mashtruesit, por debatet më të mëdha i bën në ndejat e
pasdarkes, nëpër kafene apo internet, duke
numëruar milionat që kanë vjedhur, duke numëruar të punësuarit
e fisit, duke u përleshur dhe mbrojtur prijësit e vet, duke
përfolur dasmat e bijve të politikanëve, duke përfolur makinat e
tyre, shtëpitë e tyre, udhëtimet e tyre dhe duke shikuar hartat e
Serbisë dhe Hungarisë. Një popull në këtë derexhe do ta ketë
vështirë sot dhe shumë më keq nesër.
Ai popull nuk mund të akuzohet pse toleron drejtimin e partive nga
njerëz që mbi të gjitha kanë interesat e veta, por ai popull
duhet akuzuar pse voton ata. Ndryshimi nuk mund të vijë kurrë nga
jashtë, por vetëm nga mundësia gjykuese e popullit për të
dalluar në mes atij që punon për karrierën e vet dhe atij që
është në shërbim të interesave të përgjithshme. Pra në mes
atij që merret me ndërtimin e shtetit ligjor dhe atij që merret me
ndërtimin e shtëpisë së vet. Me
instiktin e tufës, lëshon spirancën dhe stabilizohet despotizmi,
por kurrë jo demokracia.
Gazeta SOT
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen